رد پا

در این تصویر سنگواره یک ردپا دیده می شود که در اطراف علی آبادبالا کشف شده. برای دانستن درباره این ردپا که کاملاً از سنگ است ، ادامه مطلب را ببینید.

 

سنگی بودن این اثر نشانه این است که این ردپا قدمت بسیار طولانی دارد و میتواند متعلق به یک موجود کهن باشد. مثل یک دایناسور که برای اثبات آن باید ردپاهای کشف شده در مناطق دیگر دنیا و همچنین تصاویری از موجودات ماقبل تاریخی را با آن مقایسه کرد.

شاید این سوال مطرح شود که این ردپا مربوط به دایناسور نیست؟ با مقایسه این تصویر با رد پای دایناسورها  در مکانهای دیگر میتوان نتیجه گرفت که امکان دارد این تصاویر مربوط به جای پای یک موجود ماقبل تاریخی باشد.

    

در سال 88 تخته سنگی با نقش ردپای دایناسور و قدمت بیش از 190 میلیون سال در کرمان کشف شد که تصویر آن را در زیر میبینید.

میتوانید تصویر زیر را که نقاط اصلی آن با رنگ قرمز مشخص شده را با پای دایناسور در تصاویر دیگر مقایسه کنید.

 حالا چرا رد پای کشف شده در علی آباد روی یک دیواره سنگیست و روی زمین به صورت افقی قرار ندارد؟

دلیل این مسئله را می توان جابه جایی سطح زمین در طی زمان دانست. این منطقه دریاچه ای بوده و بعد بر اثر حرکت صفحات تکتونیکی به حالت فعلی که کاملاً عمودی است در آمده است. در تصویر زیر نمونه ای از ردپای دایناسور در مناطق دیگر دنیا که روی دیواره سنگی قرار دارد را میبینید.

این ردپاها بر روی گل ولای ایجاد شده اند و پس از گذشت زمان بسیار طولانی و فشار لایه های زمین به شکل سنگ درامده اند. از اندازه فسیل ردپایی که در علی آباد به طول حدوداً20 سانتیمتر پیدا شده میتوان حدث زد که مربوط به موجودی دوپا و با بلندی حدود 1.5 تا 2 متری بوده. تقریبا شبیه به (ترایسری توپس) دایناسور معروف در فیلم پارک ژوراسیک.

  در تصویر زیر طرحی از یک دایناسور میبینید که فسیلش در ایران کشف شده.

 

در این عکس میبینید که چطور لایه ای از لایه زیرینش جدا شده و مانند یه صفحه نمایش ردپاهارا به نمایش می گذارد. نکته جالب در این تصاویر سالم و دقیق بودن جای پاهاست. خطی بودن این رد به این معناست که این موجود بسیار سریع و با شتاب حرکت میکرده.

کوهها و قله های منطقه علی آباد دارای حالت گنبدی و با ارتفاع پایین هستند که این به این معنیست که این کوهها دارای عمر بسیاری میباشند و در اصطلاح کوههای پیر هستند. رشته کوههایی به زوایای تیز و سنگی و با ارتفاع از نوع کوههای جوان هستند.

همین پیر بودن زمینها و کوههای منطقه علی آباد نشانه ایست جهت قدمت این منطقه حتی در دوران ماقبل تاریخ.

اگر در  مورد همین ردپاها تحقیق و پژوهش بیشتری انجام شود به احتمال فراوان به موارد دیگری خواهیم رسید، و این احتمال وجود دارد که به فسیل برخی موجودات هم بر بخوریم. بدون شک کشف این ردپاها میتواند نظر بسیاری از اهل فن و آگاه را به خود جلب کند و نکته ای دیگر برای نشان دادن ویژگی های این منطقه و تحقیق بیشتر در جهت نمایان کردن جلوه های دیگر در محل خواهد بود و منحصر به فرد بودن منطقه علی آباد را نشان دهد.

((در مورد متعلق بودن این ردپاها به موجودات ماقبل تاریخی نمیتوان با قاطعیت نظر داد و نیاز به تحقیقات تخصصی است. ولی آنچه که از نشانه ها و مقایسه ها میتوان نتیجه گرفت حاکی از این احتمال است.))